เผลอไปนิด

**Admin** Sat Jul 07, 2012 2:02 am

สวัสดีค่ะ อัญค่ะเป็นครั้งแรกเลยที่มีเวลามานั่งพิมพ์เรื่องราวของตัวเองเล่าให้สมาชิกหลายๆท่านฟัง อัญอายุ 25 ปีค่ะทำงานบริษัทแห่งหนึ่งในสมุทรสาคร รูปร่างอัญจัดว่าไม่แย่เท่าไหร่ ผิวไม่ขาวมาก หน้าตาก็จัดว่าไม่ขี้เหร่ ส่วนสูง 168 สัดส่วน 32 25 36 ส่วนบนออกจะเล็กหน่อยนะคะแต่ส่วนล่างโดยเฉพาะก้นของอัญนี่สะดุดตาผู้พบเห็นอยู่บ่อยๆแน่ อัญเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อายมากค่ะ ดังนั้นเวลาทำงานจึงไม่ค่อยได้พูดคุยกับใครนักแต่ในออฟฟิตก็มีคนที่สนิทจะคุยด้วยไม่กี่คนเท่านั้น ปกติเพื่อนๆของอัญก็จะคุยกันแต่เรื่องทั่วไปแต่พอมีเวลาว่างมากๆหรือนัดกันไปกินที่ไหนก็ไม่วายที่จะเอาเรื่องทะลึ่งๆมาเม้ากันจนสนุกปากแต่อัญก็เฉยๆค่ะแต่ก็ไม่วายที่เพื่อนจะมาเม้าส์เรื่องก้นของอัญกัน ต่างคนต่างชอบก้นของอัญมากค่ะเพราะมันค่อนข้างจะกลมจนงอนสะดุดตาจนบางทีเพื่อนๆยังอดใจไม่ไหวชอบแอบเอามือมาจับก้นอัญบ้างหรือตีแรงๆบ้าง เจ็บจริงๆค่ะ เพราะว่าเสียงดังเพลียะ....นี่ เนื้อล้วนๆเลยนะคะ จนบางทีโกรธกันบ้างก็มีอยู่บ่อยๆ มันเจ็บนี่คะทำไงได้ ปกติที่ออฟฟิตอัญก็จะสวมเสื้อผ้าแบบฟรีสไตล์แต่วันไหนมีประชุมละก็ต้องยุ่งยากหน่อยเพราะต้องสวมยูนิฟอร์มใส่สูทวางมาดนักธุรกิจไปนั่งประชุมด้วย น่าเบื่อจริงๆ ยิ่งไม่ถนัดสวมส้นสูงด้วย เดินทีนี่เมื่อยข้อเท้าเลย แต่เพื่อนๆจะชมค่ะว่าอัญสวมชุดยูนิฟอร์มจะดูดีมาก แหมก็กระโปรงสั้นเลยเข่ามาตั้งเยอะแถมรัดรูปขนาดนั้น ก้นกลมๆก็ขึ้นจนเด่นเลย สวมกางเกงในทรงไหนเขารู้กันหมดเพราะขอบกางเกงในจะนูนขึ้นมานิดๆ หนุ่มๆในโรงงานนี่ไม่ต้องพูดถึงเลย แอบมองอัญแล้วก็ซุบซิบนินทากันจนอัญไม่กล้าเดินไปไหนเลย แหม....ก็คนเคยสวมแต่กางเกงนี่คะพอมาสวมกระโปรง รองเท้าส้นสูงก็เดินไม่ค่อยจะถนัดเท่าไหร่ ยิ่งเวลานั่งนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ หวอออกจนเพื่อนต้องเตือนบ่อยๆ อัญนี่อายเลย ดีนะที่ไม่ต้องสวมชุดนี้บ่อยๆ แต่อาทิตย์นึงก็ต้องใช้ถึง 2-3 วันโน่นยิ่งลูกค้ามาบ่อยๆนี่ ต้องนั่งเกร็งหนีบขาตลอด เมื่อยเลยค่ะ มาถึงเรื่องหลุดของอัญที่อัญอยากเล่าบ้างนะคะ เรื่องนี้มันน่าอายมากเลยแต่มันก็ทำให้อัญรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกและทุกครั้งที่อัญช่วยตัวเองก่อนนอนก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องนี้และจินตนาการไปต่างๆนานา เรื่องมีอยู่ว่า โดยปกตินั้นเวลาอัญเลิกทำงานกลับบ้าน พอถึงบ้านหลังจากพักเหนื่อยกินข้าวกินน้ำแล้วอัญก็ขึ้นห้องของตัวเองค่ะ พอถึงห้องก็จะถอดกางเกงออกและโยนกองในตะกร้า สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวและเสื้อเชิ้ตมานั่งทำงานที่โต๊ะอยู่บ่อยๆ ก่อนที่จะไปอาบน้ำ อัยทำอย่างนี้จนติดเป็นนิสัยแล้วค่ะแต่แล้ววันนึงก็พลาดจนได้ วันนั้นอัญต้องสวมชุดยูนิฟอร์มการประชุมต้องสวมถุงน่อง กระโปรง สูท ไปในวันนั้น วันนั้นงานเยอะมากเลยค่ะเลยต้องมาทำต่อที่บ้านพอกลับมาปรากฏว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน มีแต่น้องชายและเพื่อนๆของน้องมาเที่ยวที่บ้านประมาณ 5-6 คน อัญก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกค่ะเพราะเคยเห็นหน้ากันอยู่บ่อยๆ แต่แล้วด้วยนิสัยส่วนตัวที่บอกน่ะ วันนั้นมีงานมากด้วยกินน้ำได้พักนึงก็รีบขึ้นห้องไปเคลียร์งานต่อ พอถึงห้องก็ถอดกระโปรงออกโยนกองไว้ที่ประจำ ถอดเสื้อสูทแขวน แต่ยังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆอยู่ วันนั้นรู้สึกว่าตัวเองเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะพอมายืนส่องกระจกดูตัวเองซึ่งตอนนั้นสวมถุงน่องสีครีมอ่อนๆมาถึงเอวมีกางเกงในสีเหลืองอ่อนลายลูกไม้ซึ่งตรงเป้าจะ๔ุกตะเข็บถุงน่องพาดกลางหว่างขาพอดีและรัดจนขึ้นเป็นร่องเลยแถมยังมองทะลุเห็นขนที่ขึ้นดกดำลางๆอีก ยังอดเอามือลูบตรงนั้นของตัวเองไม่ได้เลยค่ะ พอลูบแล้วมันก็รู้สึกเสียวๆขึ้นมาทันทีเลย แต่ก็ยังอดใจไว้ได้เพราะมีงานกองอยู่ ก็สวมชุดอย่างนั้นแหละค่ะนั่งทำงานบนโต๊ะในห้องตัวเอง สักพักใหญ่ๆเลยค่ะ เสียงโทรศัพท์ดังมาจากชั้นล่างดังนานมากแล้วก็เงียบ รู้เลยว่าไม่มีใครรับสาย อัญยังนึกอยู่ว่าน้องชายคงออกไปข้างนอกแล้ว สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก สักครู่ก็เงียบคิดว่าคงจะมีคนรับสายแล้ว(น้องชายคงรับสายแล้ว) ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น " พี่ๆๆ คุณพ่อพี่โทรมาครับ ท่านจะสั่งงานอะไรก็ไม่รู้ " เป็นเสียงเพื่อนของน้องชายค่ะ อัญก็ตะโกนไปว่าให้เรียกน้องของอัญมารับสายแต่เขาก็ตอบกลับมาว่า " ไม่อยู่ครับออกไปซื้อของข้างนอกกับเพื่อน..." เท่านั้นแหละค่ะ อัญเลยต้องรีบวิ่งออกไปรับสายโทรศัพท์เพราะคุณพ่อท่านจะดุมาก หากท่านรอนานๆกลับมาคงเทศน์ยกใหญ่ และเพราะความรีบนั่นเอง อัญเลยลืมไปเลยว่าตัวเองอยู่ในชุดอะไร ตอนแรกยังไม่รู้ตัวหรอกค่ะ วิ่งไปถึงโทรศัพท์ก็รีบรับสายเลย คุยกันอยู่สักพักนึงหันไปรอบก็เห็นแต่สายตาของเพื่อนๆน้องชายแอบจ้องมามองอัญบ่อยๆ ยังไม่รู้ตัวค่ะ ยังยืนคุยโทรศัพท์หน้าตาเฉย(คิดว่าตัวเองสวมกางเกงค่ะ) ส่วนพวกเพื่อนๆน้อง3-4 คนก็มองกันตาเขม็งเลย จนกระทั่งอัญรู้สึกคันๆตรงหว่างขาเลยเอามือไปลูบๆ คราวนี้แหละค่ะนึกออกเลยว่าตัวเองอยู่ในชุดอะไรและเริ่มรู้ตัวแล้วว่าพวกวัยรุ่นทั้งหลายเขาจ้องมองอัญทำไม ใจอัญเต้นตุ้บๆๆเลย ขาแข้ง มือรู้สึกอ่อน หมดเรี่ยวหมดแรงไปหมดเลยค่ะ ความอายความเขินมันเริ่มกดดัน หูที่ฟังสายโทรศัพท์อยู่จากที่เคยได้ยินชัดเริ่มอื้ออึงจนฟังอะไรไม่รู้เรื่องแล้วแต่อัญก็พยายามควบคุมสติตัวเองค่ะเพื่อไม่ให้เขินไปมากกว่านี้ ค่อยๆเขยิบตัวหมุนกลับหันหลังให้กับสายตา 3-4คู่ที่กำลังจับจ้องมองอยู่ หันไปเจอกระจกแอบมองไปข้างหลังพบว่าสายตา3-4 คู่นั้นกำลังจับจ้องมองก้นของอัญตาเป็นมันเลยค่ะ พ่อก็ยังไม่วางสยซะที(ทำไงดีเนี่ย) เสื้อเชิ้ตที่สวมวันนั้นก็ดันเอวลอยซะสูงดึงมาปิดอะไรข้างล่างไม่ได้เลย ตรงนั้นของอัญมันรู้สึกเสียวๆอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เหมือนว่ามันจะสั่นระริกๆ เริ่มรู้สึกว่าน้ำของตัวเองมันจะเยิ้มๆออกมานิดๆ มองเงาในกระจกสายตาทั้ง 3-4 คู่ยังจับจ้องกับบั้นท้ายของอัญชนิดไม่กะพริบตาเลย จนกระทั่งคุยโทรศัพท์จบเท่านั้นแหละค่ะ อัญต้องพยายามสงบสติอารมณ์และค่อยๆเดินขึ้นบันไดไปเฉยๆกลับไปที่ห้อง ทั้งที่ใจตัวเองนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว พอเข้าห้องได้ปิดประตูล๊อคห้องอัญเข่าอ่อนลงไปกองอยู่ตรงประตูเลยค่ะ ทั้งอายทั้งเขินมันตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก วันนั้นอัญไม่กล้าลงไปข้างล่างเลยค่ะอายพวกน้องๆเขามาก กลัวว่าเพื่อนๆคงเอาเรื่องนี้ไปล้อน้องชายตัวเองแน่ๆแต่ทำไงได้คะมันพลาดไปแล้วจริงๆ หลังจากวันนั้นผ่านพ้นไปอัญนึกเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรก็ยังอดใจไม่ได้ที่จะนอนช่วยตัวเองก่อนนอนทุกครั้ง บางคืนเสร็จไปถึง 2-3 ครั้งและหลับจนสนิท อัญไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลยค่ะยังคงเก็บไว้เงียบๆคนเดียวในใจ แต่หลังจากวันนั้นแล้วสิ่งที่เปลี่ยนไปคือเพื่อนของน้องมักจะมาเที่ยวที่บ้านบ่อยๆขึ้นค่ะ บางทีกลับมานี่นั่งกันอยู่เต็มไปหมดเลย สายตาแต่ละคนจับจ้องมาที่อัญและอีกหลายคู่ก็แวปมาจับจ้องที่บั้นท้ายของอัญจนทำให้อัญรู้สึกเกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พวกเขาก็จะหวังที่จะได้มาเห็นของดีอีกแต่อัญไม่ยอมพลาดแล้วค่ะ บางทีขณะที่เพื่อนๆของน้องมานั่งตั้งวงอยู่ข้างล่าง อัญเองสิคะ พอเกิดอารมณ์ขึ้นมาก็ขึ้นไปบนห้องและนอนแก้ผ้าช่วยตัวเองอยู่บนเตียงในใจก็นึกจินตนาการไปว่าโดนพวกเขาเหล่านั้นรุมข่มขืนอยู่ มันช่วยกระตุ้นอารมณ์ของอัญให้กระเจิงและถึงจุดสุดยอดได้อย่างแปลกประหลาดมากเลย จนเดี๋ยวนี้หลายครั้งที่อัญช่วยตัวเองเสร็จก็จะเปลี่ยนชุดกระโจมอกเดินลงมาอาบน้ำที่ห้องน้ำข้างล่างทั้งๆที่พวกน้องๆเขายังนั่งกันอยู่(ปกติก่อนหน้านี้ไม่เคยกล้าลงมาเลยค่ะ) แถมยืนช่วยตัวเองในห้องน้ำจนเสร็จก็เคยแล้วก็เดินขึ้นห้อง อัญเริ่มรู้สึกถึงความต้องการที่มีอยู่ในใจอย่างบอกไม่ถูกจนเดี๋ยวนี้บางครั้งอัญจะนอนเปลือยกายอยู่ในห้องและนอนช่วยตัวเองจนหลับไป หลับไปกับจินตนาการที่ไม่มีวันจบสิ้น และไม่ใช่เรื่องยากกับสวมกระโปรงสั้นๆไปทำงานแล้วจะต้องอายอีกเพราะยิ่งสายตาหลายคู่ที่แอบมองหรือทุกครั้งที่อัญรู้ตัวว่าเผลอทำหวอออกให้คนอื่นเห็นมันทำให้อัญมีอารมณ์และความรู้สึกแบบนั้นอย่างบอกไม่ถูกและสุดท้ายก็จะเก็บอารมณ์นั้นไว้มาช่วยตัวเองต่อในห้องนอนจนจบ พอเจอกับแฟนซึ่งนานๆจะพบกันทีอัญอยากจะบอกเขาเลยค่ะว่าอัญจะไม่ปฏิเสธเลยถ้าเขาจะขอร่วมรักกับอัญ ยิ่งเวลาที่ได้ทำกับแฟนอัญก็อดไม่ได้ค่ะที่จะจินตนาการไปถึงเรื่องที่ผ่านมา บางครั้งยังนึกไปถึงว่าตัวเองถูกลวนลามหรือถูกรุม ฉุดไปที่ไหนซักแห่งและโดนรุมโทรมแบบสุดๆท่ามกลางสายตาของคนที่พบเห็น จนบางครั้งอยากที่จะเห็นภาพเปลือยของตัวเองมาปรากฏในหน้าอินเตอร์เน็ตหรือหน้าโรงงานตัวเอง จินตนาการเหล่านี้มันทำให้อัญมีความสุขมากค่ะ นี่อัญกำลังจะเป็นคนบ้าเซ็กซ์ไปแล้วใช่ไหมคะ